کپور معمولی نام یک گونه از تیره کپورماهیان است. این ماهی از خانواده است که دارای ۲ جفت سبیلک، ودندان‌های حلقی می‌باشد. کپور معمولی فلسهایی درشت و باله پشتی ممتدی دارد. تعداد فلس‌های خط جانبی در این ماهی ۳۲–۳۰ عدد می‌باشد. دهان آن کشویی بوده و قابل بیرون زدن است. کپور معمولی در حوضه‌های دریای خزر، رودخانه تجن و تمام حوضه‌های آبریز ایران به خصوص خوزستان پراکنش دارد. حداکثر طول در این ماهی ۱۵۰ و میانگین ۳۸ سانتی‌متر است. سر ماهی بزرگ و پوزه کند است. باله مخرجی کوتاهی دارد.
این ماهی همه چیز خوار بوده و از موجودات ریز بستر آب، کرم‌ها، سخت‌پوستان، نوزاد حشرات، لاشه حیوانات، تخم ماهیان و حتی نوزادان خود را مصرف می‌کنند.
در دمای کمتر از ۷ درجه سانتی‌گراد به صورت دسته جمعی به خواب زمستانی فرومی‌روند. در آب شیرین به سر برده و آب‌های گرم، آرام و پوشیده از گیاه را دوست دارد.
هشتاد درصد از ماهیان پرورشی تولید شده در جهان را کپورماهیان و تیلاپیا تشکیل می‌دهد. کپورماهیان بزرگترین خانواده آب شیرین هستند و در ناحیه مصبی و آب‌های لب شور نیز دیده می‌شوند. از لحاظ پراکنش طبیعی، این تیره بجز در آمریکای جنوبی، ماداگاسکار و استرالیا به حد وفور در همه جا منتشر گردیده‌اند. در این تیره ۲۰۰ جنس و ۱۶۰۰ گونه وجود دارد و در تکثیر و پرورش آبزیان نقش مهمی بازی می‌کنند از لحاظ پرورش جزء ماهیان گرمابی بوده‌اند و در مناطق نیمه گرم و گرمسیر که دارای حرارتی بین ۱۵-۲۰ الی ۳۵-۴۰ درجه سانتی‌گراد باشد پرورش می‌یابند تنها در دریای خزر ۲۰ گونه از خانواده کپور ماهیان وجود دارد مانند ماهی سفید، ماهی کلمه، ماش ماهی، سیم و… که مهمترین آن گونه کپور معمولی (Cyprinus carpio) است که بومی دریای خزر و وحشی می‌باشد و کارهای علمی بسیاری جهت اصلاح نژاد این ماهی برای مقاوم نمودن آن در برابر بیماریها، سرما و پرگوشت شدن آن صورت گرفته است، بطوری که حتی بر روی کاهش استخوان آن از طریق بهگزینی در موسسه ماکس بلانک آلمان کار شده است. ( (Meske, 1963, Sengbusch, 1966و نژادهای مختلفی از آن بوجود آمده است که کپور فلس‌دار، آینه‌ای، کپور خطی و کپور چرمی یا برهنه و کپورهای دارای بدنی کشیده یا برآمده مانند کپورگانیس یا کپور فرانک از آن جمله‌اند. بدن اکثر آنها از فلسهای سیکلوئیدی پوشیده شده سر آنها عریان بوده اکثرشان سیبلک دارند که معمولاً بیش از ۲ جفت نمی‌باشد. کیل عاری از فلس دارند. دارای کیسه شنای دوبخشی‌اند. فاقد معده و دندان عادی بوده و دارای دندان حلقی‌اند. یکی از راه‌های شناسایی آنان شمارش دندانهای حلقی است. پیش‌بینی شده است که تا ۱۵۰ سال نیز عمر می‌کنند. فصل صید آنها در دریای خزر از ۲۰ مهر تا ۱۵ فروردین است.
کپور وحشی و معمولی در اواخر بهار و اوایل تابستان در زمانیکه درجه حرارت آب از ۱۸ سانتیگراد بالاتر برود شروع به تخم‌ریزی می‌کند . تخم‌ها در نقاط کم عمق و مناطقی که پوشیده از علف هستند و در معرض تابش نور خورشیدند .به ساقه و برگ گیاهان زیر آب متصل‌اند . این تخم‌ها ظرف پنج تا هشت روز در حالی که همچنان به ساقه متصل‌اند بارور می‌شوند .
پرورش بچه ماهی کپور: امروزه پرورش بچه ماهی کپور در بسیاری از مراکز پرورش آبزیان در شمال و جنوب کشور انجام می گیرد. پرورش بچه ماهی کپور دارای اصول و قواعد خاصی بوده که پرورش دهندگان همواره باید به آن توجه ویژه ای نمایند
اکثر پرورش دهندگان با توجه به تجربه و دانشی که در این حوزه دارند از عهده پرورش آن به خوبی بر می آیند. در خصوص پرورش و نگهداری بچه ماهی این نکته را باید مدنظر داشت که اصول مربوط به تغذیه، هوادهی، مکان نگهداری و ... همگی باید رعایت شوند.
منبع: سایت www.shilatiha.ir